ALS de behandeling is gestart !!!

ALS de behandeling is gestart!!!

Tijd is een relatief begrip. Het begrip en besef van tijd wordt door iedereen anders ervaren. Wanneer je een leuke dag hebt dan vliegt deze voorbij maar bij een slechte dag lijken de minuten uren te duren terwijl de klok dezelfde minuten slaat.
De afgelopen twee weken voelden voor ons als een maand. De uren kropen voorbij en er leek geen einde aan te komen. Nadat Vincent zich beter voelde van de sepsis kwamen we in een soort van rust- wachtmodus. De adrenaline die ons de afgelopen maanden in leven heeft gehouden vloeide langzaam weg. Onder invloed van adrenaline gebeuren bijzondere dingen. Het snel vrijkomen van adrenaline zorgt er onder andere voor dat het overlevingsmechanisme wordt aangewakkerd. Dit maakt het mogelijk om te kunnen vechten en te vluchten. Daarnaast komt er energie vrij die benodigd is voor het vechten. Tot slot wordt het gevoel van tijd beïnvloedt: gebeurtenissen lijken trager te verlopen waardoor iemand meer tijd lijkt te hebben om te reageren.

Op het moment dat deze adrenaline wegzakt, gebeuren er weer andere dingen. Je krijgt namelijk de kans om de afgelopen weken te reflecteren. En dat is heel heftig kan ik vertellen. De wanhoop, de vermoeidheid, de boosheid, de machteloosheid.. alles passeerde de revue. 100.000 gedachten gaan er per minuut door je hoofd.. Op het moment dat de afdaling niet dieper leek te kunnen kwam er gelukkig weer een beetje hoop. We hebben ons de afgelopen weken afgezonderd om Vincent in een soort van quarantaine situatie te krijgen en vrij te zijn van zoveel mogelijk prikkels. Dit is best een uitdaging met drie kleine kinderen kan ik vertellen. Toen een week voor de start van de behandeling de buikgriep uitbrak onder de kids werd ik behoorlijk gestrest tot paniekaanvallen aan toe. Vincent mocht namelijk absoluut niet ziek worden!! Gelukkig konden we de buikgriep voorkomen door het gebruik van liters handenalcohol maar bleek een verkoudheid virus sterker te zijn. Inmiddels zijn onze bijnieren wel uitgeput van alle adrenaline denk ik.

Hoe dichterbij we bij de datum 31 juli 2017 kwamen, hoe rustiger ik werd. Gaat het dan echt gebeuren?? Na al die weken strijden is het dan eindelijk zover. Het voelt als een enorme overwinning. Vanmorgen waren we allebei erg rustig gelukkig. We hebben nog even ontbeten met de kindjes, veel geknuffeld en in alle rust zijn we in de auto gestapt. Onderweg konden we ons zelfs nog druk maken om "kleine dingen" zoals mensen die niet doorrijden op de linker rijbaan ;).

Rond 10.30uur werd op de operatiekamer een centrale lijn geplaatst. Er is deze keer niet gekozen voor een midline om het risico op infectie nog kleiner te maken. Alles verliep ongecompliceerd en om 12 uur kon het infuus worden aangesloten. Ik als controlefreak heb alles goed in de gaten gehouden of de juiste hoeveelheid Penicilline G werd gemengd met de hydrocortison. De verpleegkundigen zijn allemaal erg zorgzaam, lief en hebben veel geduld met mij als perfectionistische echtgenote ;).

Dag 1 verliep samengevat heel erg goed en voelde als een feestje! Vincent voelt zich goed en blijft zoals hij is, altijd positief.
Let's beat this shit! 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

ALS je weduwe bent

ALS het genoeg is

ALS het zomervakantie is