ALS je iedereen een emotionele inzinking gunt

ALS je iedereen een emotionele inzinking gunt

Een van de dingen die we vaak niet standaard leren is hoe om te gaan met onze emoties. We lopen allemaal met oude, onverwerkte emoties rond. Herinneringen die gevoelens van pijn, verdriet, boosheid, frustratie, angst of andere negatieve gevoelens opwekken wanneer we eraan terugdenken. Voor veel mensen is de primaire manier om met emoties om te gaan om ze niet te voelen maar toch ervaren we vaak nog steeds negatieve emoties als we eraan terug denken. Ook durven we niet toe te geven dat dergelijke negatieve gevoelens nog bestaan. We willen ze namelijk niet voelen en vooral verder met ons leven. Alle emoties die onverwerkt zijn belasten ons lichaam. Ze houden ons een stukje gevangen in het verleden en leggen laagjes over ons hart heen. Ze dekken af wie we echt zijn. Om dichter bij jezelf te komen is het noodzaak om te helen van wat oud is.

Ook Vincent en ik hebben nooit geleerd hoe we om moeten gaan met emoties. Wanneer er zoiets heftigs gebeurt als het krijgen van de diagnose ALS dan volgt er een spoedcursus. Het liefst stoppen we onze koppen in het zand en willen we niet voelen wat er daadwerkelijk aan de hand is maar helaas winnen de emoties uiteindelijk omdat ze toch ergens naartoe moeten. Zo hebben we allebei te maken met emotionele inzinkingen. Dit gebeurt wanneer emoties en gevoelens te lang en te hard zijn onderdrukt. Je hoofd heeft dan de kracht niet meer om ze te analyseren en dan ontstaat er chaos en paniek. Helaas is deze paniek heel veel aanwezig geweest de laatste weken.

Sinds mijn burn-out, die een maand voor de eerste klachten van Vincent zich openbaarde, heb ik het op emotioneel gebied heel erg zwaar. Ik heb lang gewacht op iemand die me hieruit komt helpen maar inmiddels ben ik erachter dat ik de enige ben die me hieruit kan krijgen. Dat betekent niet dat ik geen hulp nodig heb maar wel dat ik anderen niet nodig heb om mezelf te accepteren zoals ik ben. Helen van oud zeer speelt hierbij een grote rol. Vincent en ik hebben daarom allebei hulp gezocht in de Haptotherapie. We hebben allebei ons eigen proces maar we gaan ook regelmatig samen heen. Haptotherapie is een therapeutische toepassing van de haptonomie. Het is een therapievorm, waarbij naast praten, vooral ook "aan den lijve ervaren" centraal staat. Dit gaat onder andere doormiddel van aanraking. Door deze aanraking worden alle laagjes, die over het gevoel zijn heen gelegd, een voor een gepeld. Het klinkt enorm zweverig maar dat is het absoluut niet. Vincent en ik hebben hier veel baat bij en hebben al veel inzichten ervaren.

We hebben de afgelopen jaren te veel gekeken zonder echt te zien en teveel gehoord zonder echt te luisteren en ik denk dat de meeste mensen dit wel zullen herkennen. We leven in een maatschappij waarbij we vinden dat het leven vooral "leuk" moet zijn om gelukkig te zijn. Hierbij speelt social media een grote rol. Zo zijn we er allemaal heel goed in om vooral leuke momenten te delen op social media waardoor er een vertekend beeld ontstaat over andermans leven. We nemen vaak aan dat het wel goed gaat met diegene en daarbij proberen we ons eigen leven hier dan ook nog eens mee te vergelijken. Ook wij kunnen heel jaloers worden op vrolijke foto's van anderen. Hierbij missen we denk ik een belangrijke afslag. Hoe vaak durven we nu echt te vragen hoe het met iemand gaat en dit ook aan te gaan? Dit gebeurt niet zo vaak, zelfs niet als mensen eigenlijk weten dat het niet goed gaat zoals bij ons.

We vinden allemaal dat we 24 uur per dag bereikbaar moeten zijn en we hebben meer "vrienden" dan ooit via social media. Maar is er nog wel sprake van echt contact? Ik denk dat we juist heel erg de verbinding met onszelf verliezen en met de ander. Niet voor niks is het aantal burn-outs en depressies zo hoog. Door inzinkingen krijg je veel inzichten over jezelf en de wereld om je heen. Deze inzinkingen zijn retezwaar en echt niet leuk als je er middenin zit maar ze zijn wel waardevol. Instorten is eigenlijk een gift omdat het een weg is naar verandering. Niemand houdt van verandering omdat we bang zijn iets te verliezen. Ik denk dat het verstandig is dat je niet teveel gehecht raakt aan je leven zoals die nu is en voorbereid moet zijn op veranderingen.

Vincent en ik hebben al veel antwoorden gekregen op een aantal vragen als: "Welke mensen zijn belangrijk voor ons?" "Welke mensen zijn niet belangrijk voor ons?" "Waar liggen onze grenzen?" "Wat willen we wel en wat vooral niet?". We zijn de afgelopen jaren erg goed geweest in het pleasen van de ander waardoor het contact met onszelf verloren is gegaan.

Men heeft over het algemeen de neiging om iets te willen oplossen wanneer een persoon verdrietig is en dit ervaren wij regelmatig.  We vinden andermans verdriet vaak moeilijk omdat het bij jezelf een gevoel van ongemak geeft. Het liefst wil je dan vluchten, struisvogelpolitiek voeren. Maar wanneer je hiervan vlucht dan kun je ook geen verbinding krijgen met die persoon en kan er een afslag worden gemist. 
In mijn leven heb ik me meerdere keren in de steek gelaten gevoeld en helaas gebeurt dat nu weer. De uitspraak "in slechte tijden leer je je echte vrienden kennen" is ons maar al te goed bekend. Het heeft ons veel verdriet gedaan dat bepaalde mensen ervoor hebben gekozen om uit contact te blijven. Ik heb er lang over gedaan om dit te begrijpen maar helaas  heeft dit teveel negatieve energie gegeven.  

Als je zo op het randje balanceert waarin ik nu zit, is het verstandig om de externe omstandigheden zo optimaal mogelijk te houden. Dat betekent dat ik zaken die onnodig stress geven moet proberen te vermijden. 

Inmiddels kan ik erkennen dat mensen ervoor hebben gekozen om uit contact te blijven. We gaan proberen dit te accepteren door te beseffen dat dit waarschijnlijk komt door overlevingstechnieken van mensen omdat ze hun eigen onmacht of pijn niet kunnen of willen voelen. Door dit te accepteren betekent het niet dat dit geen pijn of verdriet doet. We gaan dit echter niet meer uit de weg en daarbij volgt dat we bepaalde keuzes gaan maken en grenzen gaan stellen. Hierbij kijken we vooral wat goed is voor ons in plaats van te kijken wat goed is voor de ander. Een vriendin zei laatst: "als je de situatie niet kan veranderen, dan moet je de blik op de situatie veranderen". Een uitspraak die zo op een tegeltje kan maar oh zo waar is. Ik ga mensen niet verwijten dat ze het contact niet aan kunnen gaan met ons maar ik ga het ook niet proberen om het op te lossen voor een ander.
 
We moeten nu leren vertrouwen op dat bepaalde mensen zullen blijven, wat er ook gebeurd. En dat is doodeng want dat ken ik niet. Mijn vorige blog heeft veel losgemaakt bij zowel voor ons bekende als onbekende mensen. Ik denk dat de wanhoop en paniek heel voelbaar is geweest omdat het toen ook zo enorm aanwezig was. De eerlijkheid in het blog heeft bepaalde deuren geopend. Zo heeft iemand ons 200eu aangeboden om samen iets leuks te gaan doen en heeft Vincent behandelingen in de zoutkamer gekregen. Daarnaast heeft nog een persoon aangeboden om wekelijks een dag voor ons te koken. We vinden dit allemaal ontzettend lief en hartverwarmend.  Dit zijn dingen die ons echt helpen. We horen regelmatig uit goede bedoeling: "laat maar weten als je hulp nodig hebt" maar hier kunnen wij niks mee. Natuurlijk hebben we hulp nodig maar we kunnen dat zelf vaak niet bedenken.

Het waren emotioneel turbulente weken terwijl de ALS zich even koest heeft gehouden. Het lijkt elkaar ook wel altijd af te wisselen. Wanneer ALS "actief" is dan staan we op overleven en wanneer het rustig is dan is er ruimte om te voelen. Allebei de paden zijn niet makkelijk. We hebben inmiddels gehoord dat Vincent zich 14 november moet melden op de poli in Groningen en dan zullen we horen wanneer hij opgenomen wordt voor het aanmeten van de beademing en het plaatsen van de PEGsonde. Er komen spannende tijden aan en ondertussen proberen we mooie momenten samen te beleven met de mensen die belangrijk zijn voor ons. We zien de wereld door een hele andere bril dan 2 jaar geleden en gunnen dan ook iedereen een emotionele inzinking om dit ook te kunnen zien <3